NIEUWE BLOG , MEXICO!
HALLO LIEVE MENSEN!
HELAAS, IK BEN NIET MEER IN SRI LANKA OF RUSLAND, MAAR HEB WEL ANDERE VERHALEN VOOR JULLIE!
Deze keer reis ik voor een volle ZES MAANDEN naar Mexico!!!!!
WIL JE MIJN VERHALEN WEER VOLGEN?
GA NAAR TJITSKEMEXICO.REISMEE.NL EN VOLG DE NIEUWSTE VERHALEN!
Let op:
Link Sri Lanka: tjitskebuis.reismee.nl
Link Rusland: tmbuis.reismee.nl
Link Mexico : tjitskemexico.reismee.nl
Hier kan je je weer aanmelden met je mailadres en elke keer een melding krijgen als er iets nieuws op staat, of gewoon regelmatig even checken ;).
NIEUWE BLOG! ST PETERSBURG RUSLAND
HALLO LIEVE MENSEN!
HELAAS, IK BEN NIET MEER IN SRI LANKA, MAAR HEB WEL ANDERE VERHALEN VOOR JULLIE!
Deze keer reis ik met mijn studievereniging af naar het bekende St. Petersburg in het grootste land van de wereld!
WIL JE MIJN VERHALEN WEER VOLGEN?
GA NAAR TJITSKEMBUIS.REISMEE.NL EN HOOR ELKE DAG EEN NIEUW VERHAAL!
Let op:
Log sri lanka: tjitskebuis.reismee.nl
Log Rusland: tjitskeMbuis.reismee.nl
Hier kan je je weer aanmelden met je mailadres en elke keer een melding krijgen als er iets nieuws op staat, of gewoon regelmatig even checken ;).
Backpacken Dag 7
Allereerst willen wij even melden dat we, na een niet zo een soepele vlucht terug, veilig zijn aangekomen in Nederland! Wij zijn ons ervan bewust dat we een paar dagen achterlopen ;) We proberen dit deze week nog online te zetten, want we hebben nog ontzettend veel te vertellen! Wel moeten we hierbij vertrouwen op ons geheugen en is het soms moeilijk om de sfeer goed te herinneren als je omgeving alweer Nederlands is. Dus pin ons niet vast, maar geniet!
Zaterdag, 13 augustus
“een Boeddag”
Tim:
Het is kwart voor vijf als de wekker gaat. De verleiding om me nog eens om te draaien is groot, maar ik weet me er tegen te verzetten en maak Tjitske wakker. Met de nog om ons heen hangende slaaplucht stapten we in een tuktuk richting de Temple of the tooth. Gelukkig zijn de ochtendtemperatuurtjes in Sri lanka erg aangenaam. Eenmaal aangekomen, was het een drukte van jewelste, Monnikengezang klonk door de speakers en voor de ingang van het tempelcomplex stond een lange rij mensen, gekleed in het wit. We waren blijkbaar aan de late kant, want iedereen haastte zich richting de tempel. We legden onze schoenen onder dezelfde boom als de dag ervoor. Toen we bij de ticketcounter aankwamen, zagen we een enorme groep toeristen (voornamelijk Aziaten) wegrennen voor de bewakers bij de ticketcounter. Schijnbaar geen zin om een kaartje te kopen? Eerlijk als wij zijn, kochten we wel een kaartje (ca. 7 euro), wat achteraf niet had gehoeven, aangezien er voor de ingang van de tempel niet meer gecontroleerd werd.
De toegevoegde waarde aan ceremonie als deze, is dat het Octagon open is, een klein bibliotheekje met belangrijke, op palmbladeren geschreven Boeddhistische werken en dat je de tand van Boeddha daadwerkelijk kan zien, nou ja, het omhulsel dan. Daarnaast zie je veel mensen offeren en bidden en dit brengt een bijzondere sfeer met zich mee. In de eerste zaal bij binnenkomst, speelde een groep mannen in traditionele kledij een muziekstuk, met behulp van fluiten en trommels, we herkenden de melodie nog van de Perahera. Alles opgeteld, vond ik het een zeer bijzonder ervaring. Voor Tjitske was het allemaal wat minder spannend, want ze had het al een keer eerder gezien. Nadat we genoeg van het eerste deel van de tempel hadden gezien, liepen we naar een volgende zaal. Er was een indrukwekkende collectie van geschonken Boeddhabeelden en mooie prenten, die de geschiedenis van de tempel en bijzondere momenten uit het leven van Boeddha lieten zien. Na deze zaal verlieten we de tempel, om nog even over het Koninklijk complex heen te slenteren.
De koningen van Kandy resideerden naast de tempel. Het Boeddhisme en de kroon waren nauw verweven. De koning was ook de enige met toegang tot de heilige tand van Boeddha. Het gewone volk kreeg nooit de kans het relikwie te bezichtigen. Totdat koning Kirthi Sri Rajasinghe besloot de tand eenmaal per jaar, in een grote optocht, door de stad te laten gaan. Hij liet de optocht van de heilige tand samenvallen met een al bestaande Perahera. De erfenis hiervan is de optocht, die Tjitske en ik hebben gezien. Het hele spektakel is een soort imitatie van hoe het relikwie, in de 4e eeuw naar Sri lanka werd gebracht door prins Dantha en princes Hemamala. Dit ging gepaard met een feestelijke optocht vol dansers, vuurspuwers, soldaten, olifanten en uiteraard de prins en princes zelf, rijdend op olifanten. Helaas wordt tijdens het hedendaagse feest wel een replica gebruikt om diefstal of vernieling te voorkomen. In de 16e eeuw besloot de toenmalige koning van Kandy een grote tempel voor de tand te bouwen: “Sri Dalada Malagawa", oftewel, “The Temple of the sacred tooth”.
We hadden de tempel net verlaten, toen we opeens werden benaderd door een man. Hij wees trots naar z’n naamboordje, waaruit bleek dat hij een tempelmedewerker was en zei dat hij ons wel even een en ander zou laten zien, omdat hij veel kennis over de tempel zou bezitten. We volgden hem en de man nam ons in sneltreinvaart mee langs alle “must see plekken”. De plaats waar de koningen hun audiënties hielden, de slaapvertrekken en een klein zaaltje speciaal gewijd aan de olifant, die de tand maar liefst 50 jaar op rij heeft gedragen. Helaas moest alles in een hoog tempo en hij bood behoorlijk vaak aan even een fotootje van ons te maken: “stand there, I make you picture.” Aan het einde van de toch wel 10 minuten durende rondleiding, vond de man een vergoeding wel op zijn plaats. Ach ja, 400 rupees, een bedrag gelijk aan 2 en een halve euro.
’s Middags hadden we niet lang meer in Kandy, het leven van een reiziger gaat snel en de volgende locatie lag al op ons te wachten. We pakten de bus richting Dambula, omdat we de volgende dag het nabijgelegen “Sigiriya” (“Lions rock”) zouden bezoeken. De reis van ongeveer 70 kilometer nam iets meer dan 2 uur in beslag. In Dambula kwamen we aan bij ons zeer knusse B&B’tje. Er waren weinig voorzieningen, maar het was er gezellig, de gastvrouw was erg behulpzaam en het was tenslotte maar voor één nacht. Het was ook erg mooi meegenomen dat we op 100 meter afstand sliepen van Dambulla’s beroemde grottempels, waardoor er een grote gouden Boeddha over ons waakte wanneer wij sliepen. Eigenlijk stond deze bezichtiging niet op ons programma, maar ja, wanneer je op kruipafstand slaapt, kan je het moeilijk links laten liggen. Tjitske had ook dit al gezien, maar vond het niet erg de klim naar de grotheiligdommen bovenop een berg nog een keer te maken. Diezelfde avond nog begonnen we aan de lange reeks trappen. Gelukkig werden we onderweg vermaakt door talloze apen. Eenmaal boven aangekomen, konden we genieten van de zonsondergang en het uitzicht vanaf de berg. Ja, het was de klim zeker waard. Vervolgens betraden we de grotten. De reden voor het ontstaan van de grottempeltjes is tot op de dag van vandaag mysterieus. De donkere, warme ruimtes staan vol met Boeddhabeelden, op de wanden is haast geen plekje zonder fresco te vinden en wanneer je een blik naar boven werpt is het door het golvende verloop van de grotwand net alsof je tegen een kleurrijk, gekreukeld tapijt aan kijkt. De tientallen, starende, beelden maakten het aparte geheel bijna griezelig.
Toen we buiten kwamen, was het al pikdonker. We daalden af, keerden terug naar ons hostel en schreven nog iets voor de blog. De dag was alweer voorbij, de eerste helft van mijn Sri Lankaans avontuur zat erop.
Backpacken Dag 6
Donderdag
"Kampfen und siegen"
Tim:
Trekken aan een dood paard is uitputtend, evenals de communicatie met Sri lankan airlines. De dag voor vandaag had mijn baggage aan moeten komen, bij het door mij opgegeven adres. De belofte bleek helaas een luchtbel te zijn.
Rond 8 uur stond ik op en besloot ik mijn dagelijkse belletje naar de luchthaven te doen. Ik kreeg als antwoord, dat mijn Tas in Colombo lag en vervolgens werd mij doodleuk gevraagd of die ook verzonden moest worden. Tjitske en ik waren onderhand een beetje klaar met de onzekerheid en we besloten de tas nu maar zelf op te halen. Zonde, toch weer één volledige dag van je reis. We hadden ons al voorbereid op een lange tocht richting Colombo (het OV is in Sri Lanka een beetje anders geregeld). Gelukkig kwam Britta nog langs voor we vertrokken. Ze had die ochtend even meegeluisterd met het telefoongesprek en wist wat er speelde. Het toeval wilde, dat zij die ochtend ook op de luchthaven moest zijn om haar overgevolgen zoon op te halen. Ze ging met de auto en vroeg of we wilden meerijden! Dit bespaarde ons ongeveer drie uur aan reistijd en scheelde uiteraard een hoop gedoe. Ze zou pas om 2 uur vertrekken en wij konden de vroege dag nog gebruiken om te zwemmen, wat wel heel prettig was, want het was weer een flink zomerse dag.
Daar zaten we dan. De auto gevuld met: Britta, Britta's dochtertje, een chauffeur, Tjitske en ik. Tjitske en ik waren net met Britta in gesprek, toen, tot onze verbazing, het ongeveer 10-jarige meisje zich in vloeiend Engels in het gesprek mengde. Tot dan toe had ze alleen Duits met haar moeder gesproken. Blijkbaar was ze dus opgevoed met Duits, Engels en Singalees. Het was een gezellig rit geworden en voor het eerst zag ik het prachtige binnenland van Sri Lanka.
We kwamen aan bij het vliegveld. Britta liet nog zien waar ik naar binnen kon gaan en vanaf toen moesten we het weer zonder onze Duitse heldin doen. Ik kreeg een dagpas bij de douane en mocht naar binnen, Tjitske moest buiten wachten. Naast de baggagedesk lag een enorme stapel tassen en koffers, zonder enige logica op een hoop gegooid. Ik werd geholpen en vervolgens werd mij gelukkig het gedeelte aangewezen, waar mijn tas zich zou moeten bevinden. Ik zocht wanhopig, werd zelfs al een beetje bang, maar daar lag die dan. Mijn hart maakte een klein sprongetje van vreugde. Ik hoefde dezelfde twee t-shirts niet meer keer op keer te wassen, ik had mijn eigen spullen weer! Het laatste papierwerk werd afgehandeld en gelukkig had Emirates gezorgd voor een gepaste compensatie.
Onze reis kon verder. Kandy was de volgende eindbestemming. Na een treinreisje van ongeveer tweeëneenhalf uur, kwamen we aan in de culturele hoofdstad van Sri Lanka. Het was ondertussen al half 12 en helaas moest de oude baas uit zijn slaap gestoord worden, zodat wij konden inchecken. Gelukkig was de man een goedgehumeurde gastheer en hij leidde ons naar ons nette kamertje. Het reisdagje zat erop, ik had eindelijk mijn bagage en we waren in Kandy. Het geluk werkte weer mee en we konden beginnen aan onze route door het binnenland; vanuit Kandy, de eeuwenoude koningsstad.
Backpacken Dag 5
Woensdag
"Zoals het klokje thuis tikt..."
Tjitske:
Vandaag gingen we eindelijk wat doen dat ik écht nog niet had gedaan en nog wel op mijn lijstje had staan (niet dat ik eerdere dingen erg vond om opnieuw te doen hoor ;) ) : we gingen naar het Nederlandse fort van Galle. Dit fort was heel lang geleden (voor precieze jaartallen moet je bij mijn geschiedenisgekke reismaatje zijn) oorspronkelijk opgericht door de Portugezen, en toen de Nederlanders in de VOC-tijd in Sri Lanka aankwamen hebben zij het uitgebouwd tot een heel dorpje met een muur eromheen, dat diende als tijdelijke verblijfplaats voor kooplieden en soldaten. Vanuit Unawatuna was het zo'n half uurtje met de TukTuk naar het fort, waar de chauffeur ons vlak voor de deur afzette. Toen we door de grote stenen pooer liepen was het eerste wat ons opviel: de structuur en orde waarmee het fort is gebouwd. Er zijn goede wegen aangelegd met voetpaden en bomen langs de kant: iets wat je in Sri Lanka niet snel tegenkomt. Al vrij snel kwamen we een mooie uitstulping van de muur tegen vanaf waar je een geweldig uitzicht had over de oceaan en de rotsen onderaan de muur. Toen we hier even bleven rusten om bij te komen van ochtendhitte werden we vergezeld door een hele grote hagadis :) In het fort kon je hele einden over de dikke muren lopen met aan de ene kant het drukke, voornamelijk door eettentjes en souvenirswinkeltjes gerunde dorpje en aan de andere de wijd uitgestekte rustige oceaan. Na een tijdje zijn we even in het dorpje gaan kijken, waar je je in een klein Nederland waant. Tussen de Christelijke kerken in de straten met namen als 'zeeburgstraat' is de hoofdtaal die hoort voornamelijk Nederlands. We hebben wat gegeten in een cafeetje waar alle gasten Nederlands spraken en hoewel het wel een grappig effect gaf voelde ik me toch meer op mijn gemak toen we in het begin van de middag het prachtige fort weer verlieten. Hier werden we meteen aangesproken door een Sri Lankaanse man die heel graag een praatje wilde maken (wat hier ontzettend veel voorkomt) en ons een stuk Galle in begeidde naar een winkeltje waar zogenaamt hele goede olie tegen muggen verkocht werd. Dit hadden we niet nodig maar het Engels van de bevolking hier is vaak niet dusdanig goed om ze dit duidelijk te maken. De man vertelde over het feit dat Sri Lankanen zo blij zijn met Nederlandse toeristen, omdat de Nederlanders in de tijd van de tsunami in 2004 zoveel geld hadden gedoneerd om Sri Lanka weer op te bouwen. De man begeleidde ons ook naae de dichtstbijzijnde bushalte maar toen bleek dat hier geen bus naar Unawatuna ging hebben we maar weer de TukTuk genomen.
Vandaag was de laatste dag dat de baggage van Tim geleverd zou kunnen worden, maar toen we vol goede verwachting naar ons hotel terugkeerde was de tas (uiteraard) niet aangekomen. Het eindeloze bellen kon weer beginnen, en ons reisplan was wederom volledig omgegooid. Na zo'n anderhalf uur bellen en overleggen over onze plannen hebben we besloten om nog een nacht in Unawatuna te blijven, voor het geval de baggage die nacht kog aan zou komen. Wel wilde we graag naar een ander hotel, zowel omdat de host geen woord Engels sprak wat in deze situatie erg vervelend was, als het feit dat het reisvirus onaangenaam gaat prikken op het moment dat je twee nachten in hetzelfde bed slaapt. We zochten en andere hoteltje in de buurt, en wat een goede keuze wat dat! We kwamen uit bij een van origine Duitse mevrouw die perfect Engels sprak. Ze is getrouwd met een Sri Lankaanse man en samen hebben zij een guesthouse opgericht dat er pikkobello uitzag, met een klein zwembadparadijsje :). Britta heeft een meisje dat in Sri Lanka woont, een zoon die in Duitsland studeert, en twee hele blije honden die meteen onze grootste vrienden waren. Hier konden we even rustig ademhalen en nadenken over het vervolg van de reis. Heerlijk! We hebben onszelf na de stress getrakteerd op een etentje bij restsurant Tartaruga op het strand waar ik de lekkerste zeevruchtenpizza Ooit heb gegeten! :o hihi. Wat morgen brengt is nog een beetje een verassing... Dit ligt aan de af- of aanwezigheid van Tim zijn b aggage :s Dit 'incident' wordt nu wel serieus vervelend, maar reizen is wachten, dus we wachten af..
Backpacken Dag 4
Dinsdag
"Houten stoelen"
Tim:
'S ochtends belde ik Sri Lankan Airlines op om te vragen hoe het ervoor stond met mijn (nog steeds niet gearriveerde) bagage en om ons nieuwe adres voor de komende dagen door te geven, we wilden immers verder. Na een half uur aan de telefoon gewacht te hebben, kreeg ik mijn antwoord: "your bagage will arrive today or tomorrow". Gerustgesteld besloten we te ontbijten bij hetzelfde restaurantje als de avond ervoor, gelegen aan het strand. Ik had geen mooiere locatie kunnen bedenken om de dag te beginnen. De thee viel helaas niet helemaal lekker en lag na een paar minuten al in het toilet. Gelukkig was er toen wel weer ruimte in mijn maag ontstaan, om mijn clubsandwich in te stoppen.
We vertrokken bijtijds richting Unawatuna, verder naar het zuiden van het eiland. We hadden gehoord dat daar één van de beste stranden ter wereld zou liggen, dus we waren benieuwd (nouja, ik, Tjitske was er al geweest). Na een uurtje in de bus te hebben gezeten kwamen we aan. We dropten onze bagage bij onze nieuwe thuisbasis en vertrokken naar het zon- en zeeparadijs. Het strand van Unawatuna was inderdaad een mooie badplaats, vooral dankzij de sfeervolle eettentjes en barretjes. Het leek ons echter ook interessant een bezoekje te brengen aan het op loopafstand gelegen "Jungle beach". Een minder druk bezocht, kleiner strand, liggend tussen bos, kliffen en de zee. Tijdens onze tocht door de jungle zagen we nog wat aapjes en een varaan, altijd mooi meegenomen. Eenmaal aangekomen bleek dat "rustige" van Jungle beach wel mee te vallen, maar het was zeker de moeite waard. Er hing een relaxt sfeertje en de ligging was prachtig.
Die avond hadden we opnieuw aan het strand gedineerd, na eindelijk een restaurant gevonden te hebben met houten stoelen, is voor het oog toch weer wat prettiger dan plastic. Ik mocht me vervolgens te goed doen aan de lekkerste curry die ik tot nu toe gegeten heb. Het werd mij ook vrij duidelijk dat de Sri Lankanen niet zo gesteld zijn op de Chinese toeristen. Een voltallige groep Chinezen werd door de bediening van ons restaurant min of meer weggejaagd door op een plagerige manier "nihau" te roepen en dit te verbasteren tot het geluid van een kat. We gingen na het eten terug naar onze kamer, maar toen we allebei merkten dat de vermoeidheid nog niet echt had toegeslagen, keerden we terug naar het strand voor een cocktail. Het tentje waar we zaten, had heerlijk zittende houten banken met kussens op het strand staan; het geheel oogde erg uitnodigend. Na een paar uur genieten van het strand, gesprekken en een cocktailtje (misschien twee), liepen we terug naar ons guesthouse. Moe van een dag vakantie houden, vielen we in slaap. Op het programma voor de volgende dag: het Nederlandse fort van Galle.
Backpacken dag 3
Maandag
"An unexpected journey"
Nadat we gister na urenlang zoeken per ongeluk in het beste restaurant van de stad waren beland waar we direct aan de Indisiche Oceaan van een heerlijk maaltijd hebben mochten genieten, hebben we nog even gezwommen in het zwembad van het hotel waarna we heerlijk hebben geslapen :). Vanochtend hebben we bij het hotel ontbeten onder het """genot"""" van een wachtmuziekje, 'Welcome to Sri Lankan Airlines, our agents are busy at the moment, please hold on' en dan weer een wachtmuziekje.... Daarna zijn we naar het strand gegaan om te zoeken naar een geschikt plekje om eventueel te snorkelen. Hierbij leek het volgende stukje strand altijd nèt even iets mooier te zijn dan dat dichtbij waardoor we uiteindelijk helemaal buiten het toeristische gebied naar een ander dorpje waren gelopen. We hebben wat gezwommen in de zee en genoten van de zon. Toen we ergens wat wilde drinken, stelde de ober/barhouder voor ons naar een Tempel te brengen met een boottochtje. Omdat we verder niks te doen hadden stemde we hiermee in en na een kwartiertje rijden kwamen we ergens bij een afgelegen huisje aan een prachtig en gigantisch meer met eilanden aan. Deze boottocht, was een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt... (Al is varen met Anna Magrietha ook wel leuk hoor ;) ) De boot was een soort kano met een zijspan van hout waardoor het een catamaron werd. De bewoner van het huis peddelde ons rustig over het meer om ergens een dik bebost riviertje in te slaan. Het was een heuse safari want we hebben de meest bijzondere dieren gezien.. Het eerste dier wat we zagen was een faraan die voor onze kano voorbij kwam zwemmen. Ook hebben we een hele mooie blauwe vogel gezien, de gekke op aalscholvers maar dan kleiner lijkende vogels en prachtige Kingfishers (ijsvogels) die er toch wel erg anders uit zien dan in Nederland. Toen we iets verder peddelde, waarbij de kleine blauwe visjes in groepjes als dolfijnen voor onze kano uit het water sprongen, zagen we gigántische vleermuizen op hun kop in de bomen hangen. Als ze gingen vliegen waren ze zeker anderhalve meter breed, echt heel erg indrukwekkend om te zien... Op de terugweg heeft Tim ook nog voor het eerst in z'n leven wilde aapjes gezien, wat hij nogal geweldig vond haha. Toen we weer op het meer aankwamen peddelde de man ons naar het grote eiland in het midden van het meer. Hier maakte we een wandelingetje en liet hij ons verschillende soorten fruit proeven, en legde hij mij sommige planten de geneeskrachtige werking uit. De man was nogal geobsedeerd door het maken van foto's voor, en van, ons, wat de tocht wat een grappig tintje gaf. "I can take you nice picture????" (Om de 5 minuten..) Op de top van het eiland, wat een soort rots was, stond een groot huis en was het uitzicht adembenemend... Er waren hagedissen die half uit hun holletjes kropen en planten die in slaap vielen als je erbij in de buurt kwam. Om en om zouden Tim en ik heeeell graag dat huisje willen kopen ????????????????
Na het tochtje op het eiland zijn we naar de tempel gepeddeld. Het was een vrij grote Boeddische tempel met veel verbeelde verhalen uit de Boeddhistische leer. Waar ik tempels ondertussen wel een beetje zat begin te raken (ze zijn echt allemaal ongeveer hetzelfde), kende Tim deze verhalen nog niet en was het voor hem dan ook erg leuk om hier nog even rond te lopen. Toen we met z'n drieen teruggepeddeld waren kregen we bij hem thuis nog thee aangeboden, en werden we met de tuktuk niet alleen terug naar de bar, maar helemaal terug naar Hikkaduwa gebracht. :) Hier hebben we wat gegeten in een restaurantje waar we op de muur mochten schrijven en we dus onze Nederlandse stempel hebben achtergelaten. :) Morgen vertrekken we naar Unawatuna!
Backpacken dag 1&2 ft. Tim
Zaterdag
"een goed begin is het halve werk"
Tjitske:
Vanochtend moest ik om half 8 de trein hebben naar Colombo om Tim om te halen ( :D eindelijk ) dus stond ik om half zeven op om te douchen en eten te kopen. In de gezamelijke zaal van het vrijwilligershuis stond, echter, gewoon ontbijt klaar :) dus ik had weer geluk en kon gewoon 'thuis' ontbijten , om om 8:15 richting station te gaan. Het duurde even voor ik begreep hoe het werkte want toen ik op het perron stond, zonder kaartje, stond er dat je alleen op het perron kon komen als je een kaartje had gekocht. Ofzo. Laten we zeggen dat het zeer fraudegevoelig is, zonder dat ik het wilde had ik dit al gepleegd. Na een hele boel gezoek naar het juiste loket had ik dan eindelijk een kaartje en terwijl Tim nog uren in het vliegtuig zat, zat ik nog uren in de trein en de bus om naar dezelfde plek te komen. Om 10 uur kwam ik aan op het treinstation in Colombo en heb daar door overvloed aan tijd nog even een rondje gelopen in de gezellige drukke winkelstraatjes vol met troep die je eigenlijk niet wilt hebben, voor ik in de bus stapte naar het vliegveld. De busreis waarvan ik dacht dat hij 50 minuten zou duren duurde nu ongeveer 2 uur door het drukke verkeer, maar gelukkig was het vliegtuig wat later, en duurde de treinreis wat korter dan iedereen me had vertelt. Om ongeveer 1 uur kwam ik aan op het vliegveld en kon het wachten beginnen, een half uurtje tot een uurtje wachten dus, totdat Tim om half 2 zou landen... Dacht ik. Toen ik ongeveer anderhalf uur langer had gewacht dan gepland kreeg ik een berichtje van Tim dat er iets mis was gegaan, zijn bagage was achtergebleven op Dubai International Airport... Terwijl ik naar zijn weten nog in de trein zat naar het hotel waar we hadden afgesproken, zat ik in werkelijkheid uiteindelijk zo'n 3,5 tot 4 uur te wachten tot hij zijn gegevens had doorgegeven aan Sri Lankan Airlines. Maar daardoor was de verassing dat ik op het vliegveld was wel weer leuker. :) Nadat we de bus terug naar Colombo hadden genomen en nog even zijn gaan kijken in een Hindoeïstisch tempeltje, dat we tegen kwamen, hebben we na heel veel zoeken ergens in een achterafstraatje ons veel te luxe hotel gevonden. Ons backpackavontuurtje kon beginnen. :)
Zondag
"Locked up abroad"
Tim:
Vandaag werden we wakker gemaakt door onze host, met de vraag wat we voor ons ontbijt wilden. Niet verkeerd uiteraard. Minder fijn was dat we een half uurtje later werden opgesloten in onze kamer, omdat men dacht we al weg waren. Na 15 minuten roepen en op de deur kloppen, werden we eindelijk bevrijd. Ja, het avontuur was zeker begonnen. Helaas was mijn bagage nog niet gearriveerd, maar we wilden onze reis voortzetten richting Ambalangoda. Na een vermoeiend telefoongesprek met Sri Lankan Airlines, verlieten we ons hotel. Dit was mijn eerste ochtend in een Aziatische stad en ik was redelijk "blown away" door het chaotische en overweldigende Colombo. Te gelijker tijd genoot ik van de cultuurshock. We stapten in de trein richting Ambalangoda. Het is hier normaal dat deuren van een rijdende trein open staan, fascinerend om te zien hoe mensen heel rustig in de deuropening zitten en blijkbaar gaat het niet vaak fout. In Ambalangoda liet Tjitske haar voltallige afdeling zeeschildpadden zien en na een kort bezoekje aan het strand vertrokken we per bus naar Hikkaduwa, de schitterende ervaring van een busreisje in Sri Lanka gun ik iedereen een keer. Na een lang dagje reizen was het zwembad van het resort een welkome afwisseling, mijn Aziatische ontgroening zat erop!