Donderdag

"Kampfen und siegen"

Tim:

Trekken aan een dood paard is uitputtend, evenals de communicatie met Sri lankan airlines. De dag voor vandaag had mijn baggage aan moeten komen, bij het door mij opgegeven adres. De belofte bleek helaas een luchtbel te zijn.

Rond 8 uur stond ik op en besloot ik mijn dagelijkse belletje naar de luchthaven te doen. Ik kreeg als antwoord, dat mijn Tas in Colombo lag en vervolgens werd mij doodleuk gevraagd of die ook verzonden moest worden. Tjitske en ik waren onderhand een beetje klaar met de onzekerheid en we besloten de tas nu maar zelf op te halen. Zonde, toch weer één volledige dag van je reis. We hadden ons al voorbereid op een lange tocht richting Colombo (het OV is in Sri Lanka een beetje anders geregeld). Gelukkig kwam Britta nog langs voor we vertrokken. Ze had die ochtend even meegeluisterd met het telefoongesprek en wist wat er speelde. Het toeval wilde, dat zij die ochtend ook op de luchthaven moest zijn om haar overgevolgen zoon op te halen. Ze ging met de auto en vroeg of we wilden meerijden! Dit bespaarde ons ongeveer drie uur aan reistijd en scheelde uiteraard een hoop gedoe. Ze zou pas om 2 uur vertrekken en wij konden de vroege dag nog gebruiken om te zwemmen, wat wel heel prettig was, want het was weer een flink zomerse dag.

Daar zaten we dan. De auto gevuld met: Britta, Britta's dochtertje, een chauffeur, Tjitske en ik. Tjitske en ik waren net met Britta in gesprek, toen, tot onze verbazing, het ongeveer 10-jarige meisje zich in vloeiend Engels in het gesprek mengde. Tot dan toe had ze alleen Duits met haar moeder gesproken. Blijkbaar was ze dus opgevoed met Duits, Engels en Singalees. Het was een gezellig rit geworden en voor het eerst zag ik het prachtige binnenland van Sri Lanka.

We kwamen aan bij het vliegveld. Britta liet nog zien waar ik naar binnen kon gaan en vanaf toen moesten we het weer zonder onze Duitse heldin doen. Ik kreeg een dagpas bij de douane en mocht naar binnen, Tjitske moest buiten wachten. Naast de baggagedesk lag een enorme stapel tassen en koffers, zonder enige logica op een hoop gegooid. Ik werd geholpen en vervolgens werd mij gelukkig het gedeelte aangewezen, waar mijn tas zich zou moeten bevinden. Ik zocht wanhopig, werd zelfs al een beetje bang, maar daar lag die dan. Mijn hart maakte een klein sprongetje van vreugde. Ik hoefde dezelfde twee t-shirts niet meer keer op keer te wassen, ik had mijn eigen spullen weer! Het laatste papierwerk werd afgehandeld en gelukkig had Emirates gezorgd voor een gepaste compensatie.

Onze reis kon verder. Kandy was de volgende eindbestemming. Na een treinreisje van ongeveer tweeëneenhalf uur, kwamen we aan in de culturele hoofdstad van Sri Lanka. Het was ondertussen al half 12 en helaas moest de oude baas uit zijn slaap gestoord worden, zodat wij konden inchecken. Gelukkig was de man een goedgehumeurde gastheer en hij leidde ons naar ons nette kamertje. Het reisdagje zat erop, ik had eindelijk mijn bagage en we waren in Kandy. Het geluk werkte weer mee en we konden beginnen aan onze route door het binnenland; vanuit Kandy, de eeuwenoude koningsstad.