Woensdag

"Zoals het klokje thuis tikt..."

Tjitske:

Vandaag gingen we eindelijk wat doen dat ik écht nog niet had gedaan en nog wel op mijn lijstje had staan (niet dat ik eerdere dingen erg vond om opnieuw te doen hoor ;) ) : we gingen naar het Nederlandse fort van Galle. Dit fort was heel lang geleden (voor precieze jaartallen moet je bij mijn geschiedenisgekke reismaatje zijn) oorspronkelijk opgericht door de Portugezen, en toen de Nederlanders in de VOC-tijd in Sri Lanka aankwamen hebben zij het uitgebouwd tot een heel dorpje met een muur eromheen, dat diende als tijdelijke verblijfplaats voor kooplieden en soldaten. Vanuit Unawatuna was het zo'n half uurtje met de TukTuk naar het fort, waar de chauffeur ons vlak voor de deur afzette. Toen we door de grote stenen pooer liepen was het eerste wat ons opviel: de structuur en orde waarmee het fort is gebouwd. Er zijn goede wegen aangelegd met voetpaden en bomen langs de kant: iets wat je in Sri Lanka niet snel tegenkomt. Al vrij snel kwamen we een mooie uitstulping van de muur tegen vanaf waar je een geweldig uitzicht had over de oceaan en de rotsen onderaan de muur. Toen we hier even bleven rusten om bij te komen van ochtendhitte werden we vergezeld door een hele grote hagadis :) In het fort kon je hele einden over de dikke muren lopen met aan de ene kant het drukke, voornamelijk door eettentjes en souvenirswinkeltjes gerunde dorpje en aan de andere de wijd uitgestekte rustige oceaan. Na een tijdje zijn we even in het dorpje gaan kijken, waar je je in een klein Nederland waant. Tussen de Christelijke kerken in de straten met namen als 'zeeburgstraat' is de hoofdtaal die hoort voornamelijk Nederlands. We hebben wat gegeten in een cafeetje waar alle gasten Nederlands spraken en hoewel het wel een grappig effect gaf voelde ik me toch meer op mijn gemak toen we in het begin van de middag het prachtige fort weer verlieten. Hier werden we meteen aangesproken door een Sri Lankaanse man die heel graag een praatje wilde maken (wat hier ontzettend veel voorkomt) en ons een stuk Galle in begeidde naar een winkeltje waar zogenaamt hele goede olie tegen muggen verkocht werd. Dit hadden we niet nodig maar het Engels van de bevolking hier is vaak niet dusdanig goed om ze dit duidelijk te maken. De man vertelde over het feit dat Sri Lankanen zo blij zijn met Nederlandse toeristen, omdat de Nederlanders in de tijd van de tsunami in 2004 zoveel geld hadden gedoneerd om Sri Lanka weer op te bouwen. De man begeleidde ons ook naae de dichtstbijzijnde bushalte maar toen bleek dat hier geen bus naar Unawatuna ging hebben we maar weer de TukTuk genomen.

Vandaag was de laatste dag dat de baggage van Tim geleverd zou kunnen worden, maar toen we vol goede verwachting naar ons hotel terugkeerde was de tas (uiteraard) niet aangekomen. Het eindeloze bellen kon weer beginnen, en ons reisplan was wederom volledig omgegooid. Na zo'n anderhalf uur bellen en overleggen over onze plannen hebben we besloten om nog een nacht in Unawatuna te blijven, voor het geval de baggage die nacht kog aan zou komen. Wel wilde we graag naar een ander hotel, zowel omdat de host geen woord Engels sprak wat in deze situatie erg vervelend was, als het feit dat het reisvirus onaangenaam gaat prikken op het moment dat je twee nachten in hetzelfde bed slaapt. We zochten en andere hoteltje in de buurt, en wat een goede keuze wat dat! We kwamen uit bij een van origine Duitse mevrouw die perfect Engels sprak. Ze is getrouwd met een Sri Lankaanse man en samen hebben zij een guesthouse opgericht dat er pikkobello uitzag, met een klein zwembadparadijsje :). Britta heeft een meisje dat in Sri Lanka woont, een zoon die in Duitsland studeert, en twee hele blije honden die meteen onze grootste vrienden waren. Hier konden we even rustig ademhalen en nadenken over het vervolg van de reis. Heerlijk! We hebben onszelf na de stress getrakteerd op een etentje bij restsurant Tartaruga op het strand waar ik de lekkerste zeevruchtenpizza Ooit heb gegeten! :o hihi. Wat morgen brengt is nog een beetje een verassing... Dit ligt aan de af- of aanwezigheid van Tim zijn b aggage :s Dit 'incident' wordt nu wel serieus vervelend, maar reizen is wachten, dus we wachten af..