Dinsdag

"Houten stoelen"

Tim:

'S ochtends belde ik Sri Lankan Airlines op om te vragen hoe het ervoor stond met mijn (nog steeds niet gearriveerde) bagage en om ons nieuwe adres voor de komende dagen door te geven, we wilden immers verder. Na een half uur aan de telefoon gewacht te hebben, kreeg ik mijn antwoord: "your bagage will arrive today or tomorrow". Gerustgesteld besloten we te ontbijten bij hetzelfde restaurantje als de avond ervoor, gelegen aan het strand. Ik had geen mooiere locatie kunnen bedenken om de dag te beginnen. De thee viel helaas niet helemaal lekker en lag na een paar minuten al in het toilet. Gelukkig was er toen wel weer ruimte in mijn maag ontstaan, om mijn clubsandwich in te stoppen.

We vertrokken bijtijds richting Unawatuna, verder naar het zuiden van het eiland. We hadden gehoord dat daar één van de beste stranden ter wereld zou liggen, dus we waren benieuwd (nouja, ik, Tjitske was er al geweest). Na een uurtje in de bus te hebben gezeten kwamen we aan. We dropten onze bagage bij onze nieuwe thuisbasis en vertrokken naar het zon- en zeeparadijs. Het strand van Unawatuna was inderdaad een mooie badplaats, vooral dankzij de sfeervolle eettentjes en barretjes. Het leek ons echter ook interessant een bezoekje te brengen aan het op loopafstand gelegen "Jungle beach". Een minder druk bezocht, kleiner strand, liggend tussen bos, kliffen en de zee. Tijdens onze tocht door de jungle zagen we nog wat aapjes en een varaan, altijd mooi meegenomen. Eenmaal aangekomen bleek dat "rustige" van Jungle beach wel mee te vallen, maar het was zeker de moeite waard. Er hing een relaxt sfeertje en de ligging was prachtig.

Die avond hadden we opnieuw aan het strand gedineerd, na eindelijk een restaurant gevonden te hebben met houten stoelen, is voor het oog toch weer wat prettiger dan plastic. Ik mocht me vervolgens te goed doen aan de lekkerste curry die ik tot nu toe gegeten heb. Het werd mij ook vrij duidelijk dat de Sri Lankanen niet zo gesteld zijn op de Chinese toeristen. Een voltallige groep Chinezen werd door de bediening van ons restaurant min of meer weggejaagd door op een plagerige manier "nihau" te roepen en dit te verbasteren tot het geluid van een kat. We gingen na het eten terug naar onze kamer, maar toen we allebei merkten dat de vermoeidheid nog niet echt had toegeslagen, keerden we terug naar het strand voor een cocktail. Het tentje waar we zaten, had heerlijk zittende houten banken met kussens op het strand staan; het geheel oogde erg uitnodigend. Na een paar uur genieten van het strand, gesprekken en een cocktailtje (misschien twee), liepen we terug naar ons guesthouse. Moe van een dag vakantie houden, vielen we in slaap. Op het programma voor de volgende dag: het Nederlandse fort van Galle.