Omdat gister nadat ik verhaaltjes over deze hele week had getypt het internet wegviel en ik al de tekst in 1 keer kwijt was (... :( ) kan het zijn dat ik iets minder enthousiast overkom dan normaal haha, maar het was een hele leuke week!

Dag 24,

Het is woensdag en dus weer voederdag :) en dat merk je erg aan de reactie van de schildpadden op jou aanraking, waarbij ze hun mond ver opensperren om te kijken of er toevallig eten zit in het water dat je hen toespetterd. Helaas moeten ze nog even wachten, want eerst moeten de visjes nog gesneden worden. Daarna worden ze weer een voor een naar en voederbak gesjouwd. Omdat we de 'spelregels' nu wat beter door hebben, ( de blinden voer je met een stokje, sommige schildpadden moet je helpen met duiken doordat ze te veel plastic hebben gegeten, de nieuwe schildpad snapt het concept nog niet helemaal dus die moet je maar zijn gang laten gaan) waren we voor de lunch al klaar. Vandaag heb ik de albino schildpad mogen voeren, wat vrij exclusief is.Hij heeft zijn eigen speciale tank met een raster erboven, die alleen schoongemaakt mag worden door de coördinator en waarin hij ook gevoerd wordt. Waarom snap ik niet helemaal, hij zal wel extra gevoelig zijn door zijn huidskleur. Dat we vroeg klaar waren met voeren was handig, want zo hadden we meer tijd voor ander belangrijk werk: het schoonmaken van de tanks waarin de schildpadden verblijven. Dit doen we met behulp van water en zand, en we proberen zo de wanden van de tanks met een borsteltje van zwart naar donkergroen te kunnen boenen. Met een beetje geluk krijg je donkergroene vlekken zelfs wat lichter groen, maar echt grijs, de originele kleur, zal het vrees ik zonder hulp van schoonmaakmiddelen en/of eenhogedrukspuit niet worden. Het schoonmaken is vrij zwaar werk, en met een gevoelstemperatuur van 36 graden ook opzich wel vrij vermoeiend.. ;s Zeker omdat de Nederlandse familie en nog een paar anderen naar Galle waren die middag en we dus met 6 man minder waren om al het werk te doen.

S middags is ongeveer alles wat je kunt doen om niet weg te smelten van de hitte: het water in. Maar vandaag moest er een orkaan bezig zijn ergens op de oceaan, of net een vulkaan zijn opengebarsten, want het water was wilder dan ooit te voren. De golven staken bij de pier nog zo'n 4 meter boven het water uit en ook de mensen die al langer in Ambalangoda verbleven hadden het nog nooit zo wild gezien. Voor iedereen die nu denkt: ahoh, kleine meisjes, grote golven : we mogen überhaupt eigenlijk niet zwemmen, alleen als je een ervaren zwemmer bent mag je het water in, en omdat de golven vlakbij het strand nog zo'n meter hoog zijn is het en kwestie van op het strand staan en wachten tot de golven je op komen zoeken.

Dag 25,

Ook vandaag hadden de schildpadjes honger, maar helaas krijgen ze morgen pas weer te eten... Wel krijgen ze vandaag een uitgebreide welness-sessie ;). Het was tijd om ze schoon te maken met zand en kokosnoot zoals ik eerder heb uitgelegd. Ondanks dat je door beschadigingen aan het schild en groeven vaak niet in staat bent om al het groen van hun schild af te halen, kunnen we ze vrij schoon maken en checken we ze natuurlijk op bloedzuigende wormpjes en eventuele eitjes :).

'S middags hebben we weer tanks schoongemaakt, wat nu veel sneller ging omdat iedereen er was.

'S avonds zouden we een feestje hebben op het strand met alle vrijwilligers, maar toen ik met de Nederlandse familie naar de icecreamplaats was geweest en terugkwam, bleek het feestje een beetje anders te zijn dat gepland. Op het stand was de elektriciteit uitgevallen waardoor we geen licht enmuziek zouden hebben, en ook waaide het te hard voor het geplande kampvuur... Dus: toen we terugkwamen zaten ongeveer 4 meiden van onze groep in een rondje om een boompje heen op het terrein van het vrijwilligershuis te luisteren naar de 3 nummer die de kok in zijn eigen tuktuk kon afspelen. Haha! Een echt goed feest dus! Omdat ik nogal moe was heb ik niet heel de legendarische avond meegemaakt, maar een van de Nederlandse meiden bleek geregeld te hebben dat we vrijdagmiddag macaroni aten, en dat is ook gebeurd dus ik vind het prima :)

Dag 26,

Vandaag is de laatste dag van mijn vrijwilligersweken in Sri Lanka! :O Hoewel ik dat wel jammer vind betekend het dat Tim morgen land in Colombo.. Ook wel weer leuk. :D Vandaag was de laatste voederdag dus dat was weer leuk :). Daarna hebben we weer wat schildpadden schoongemaakt. 'S middag mochten we zoals alle vrijwilligers onze namen op de muur zetten ! :D Zie foto! Kijk ook vooral naar de supercreatieve vlag , schildpad en vis ;p.

Behalve het vegen en bladvrij maken van de schildpaddenhuisjes hebben we die middag vooral afscheid genomen van zowel de supertoffe coördinator Chandimal als van onze lievelingsschildpadjes.

Na een beetje zwemmen was het om half 5 zover... Ik had met de 'Captain' ( waarvan nog steeds niemand zijn echte naam weet) afgesproken naar het regeringsgebouw van Ambalangoda te gaan om eindelijk het geld te gaan doneren dat jullie met z'n allen bij elkaar hebben opgehaald! Ik heb het met de captain erg lang gehad over wat ik met het geld wilde doen en waar het echt nodig is. Eerst wilde ik boeken of tafels of iets dergelijks geven aan de lagere scholen in de omgeving, maar de captain zei dat zij nog 'vrij vaak' dat soort donaties ontvingen. Zij worden bijvoorbeeld volgens hem voor een deel geholpen door de regering. Waar de echte geldnood is, zijn de preschools rond Ambalangoda. Hier moet de basis worden gelegd voor het leren van zowel de eigen , als de Engelse taal, immers: hoe eerder ze beginnen met leren hoe beter. De families van de kinderen van deze preschool zijn echt heel arm, dit zijn de kinderen die soms zonder schoenen, schriften of genoeg eten naar school komen omdat hun ouders dit gewoon niet hebben. Eerst was daarom het plan om het donatiegeld te verdelen onder deze families. Captain heeft de regering opgebeld en met hen overlegd. Uiteindelijk bleek dat de gemeente een gezamelijke pot heeft gemaakt voor alle preschools in de omgeving. Hier zou het geld naartoe gaan. Na nog een hoop gedoe omdat ik van de Rabobank niet zo veel geld op mag nemen blablabla was het om half 5 dan eindelijk zo ver. En wat was ik blij dat Heidi mee was.. Toen we er aan kwamen (met de superfancy dure elektrische auto van de baas...) en naar binnen liepen stonden alle kinderen van de preschools en hun moeders op om ons te verwelkomen... We voelden ons net de koningin. We moesten voorin gaan zitten op een stoel en er werden een paar dingen gezegd in het Singahalees en daarna werd het voor een klein deeltje vertaald in het Engels. Ook de Captain deed nog een praatje en vroeg mij wat de reden voor de donatie was enzovoorts. Wanneer het moment van doneren daar was hielden de vrouw en ik het geld zo'n half jaar lang allebei vast zodat er 3000 foto's vanuit 8 verschillende hoeken konden worden gemaakt... Daarna was het alweer tijd om te gaan, wat betekend dat al de lieve kinderen en moeders in de zaal in schooluniform of sari helemaal van hun huis naar het regeringsgebouw waren gekomen voor een 'ceremonie' van nog geen half uur. In ieder geval, ik denk dat het positief is dat alle moeders en leraressen van de school hebben gezien dat er geld is gedoneerd om hun onderwijs beter te maken, en dat het niet onder de ' belangrijke mensen' blijft. Het geld komt nu in een gezamelijke pot voor alle preschools in de omgeving van Ambalangoda en zal in worden gezet waar het nodig is; dit kan het kopen van boeken zijn maar ook het repareren van tafels of het opknappen van het schoolgebouw. Na de donatie heb ik heel veel hightfives gekregen van de kinderen dus reken maar dat ze er blij mee zijn!

Dit alles had nooit gekund zonder jullie hulp en ik wil dan ook namens de kinderen, maar ook namens mezelf, iedereen heel erg bedanken voor welk bedrag dan ook gedoneerd is. Super!

Wel wil ik Martin en Gerda Sminia, De familie Kirstens en De heer Van Scherpenzeel even apart bedanken voor het doneren van een zeer groot bedrag dat de eindstand aanzienlijk heeft verhoogd!

Met de 5.000 Rupees van de Captain erbij heb ik namelijk 100.000 Rupees kunnen doneren aan de kinderen in Ambalangoda. Geweldig!!

Na de donatie heb ik samen met Heidi de avond doorgebracht in de icecreamzaak (waar we overigens met buikpijn vandaan kwamen..) om haar laatste avondje in Sri Lanka te vieren :)

S' avond heb ik van heel veel mensen afscheid moeten nemen, mensen waarmee ik een geweldige tijd heb gehad en veel herinneringen mee heb opgedaan maar die ik nu hoogstwaarschijnlijk nooit meer zal zien... Natuurlijk houden we allemaal contact via Social Media :).

Toch ben ik niet lang verdrietig want morgen land mijn lieve vriendje na een hele land vliegreis eindelijk in Colombo, waar ik hem natuurlijk een verrassingsbezoekje breng ;).