Na de massage zijn we uiteindelijk met gelukkig twee bussen afgereisd naar het gezellig dorpje Ella. Dit was zo'n 3 uur reiden en rond 8 uur kwamen we hier aan (geloof ik :s). Na de ontmoeting met de aardige gastvrouw, die erg moest lachen dat er maar éen jongen mee was die een eigen driepersoonskamer kreeg, en het bekijken van het prachtige hotelletje zijn we richting het centrum gebracht om wat te eten. We wilde naar het beroemde Chillrestaurant, maar deze was stampvol en dus zijn we bij de buren gaan zitten wat ook ontzettend gezellig was! Het leuke aan restaurants in warme landen is altijd dat er niet echt een dak en wanden zijn maar meer een soort met palmbladeren afgebakend gebied met tafeltjes erin. Het restaurant had westerse maaltijden zonder rijst! Het was heerlijk om weer eens een burger te eten met aardappeltjes :). 's Avonds zijn we met zn allen nog wat gaan drinken en zijn we richting ons hotel met gloeiend heet of ijskoud water douche (niks daar tussen in) gegaan. 'S ochtends hebben we ontbeten bij hetzelfde restaurant als de avond ervoor, om vervolgens richting het treinstation te gaan. Na een geweldige overweldigende prachtige adembenemende enzenz treinreis waarbij het landschap om de minuut compleet veranderde en waar je nooit genoeg van kon krijgen (TIM: Wij Moéten dit ook doen ????), stapte we uit in een dorpje vlakbij Adam's peak en werden we met de taxi naar ons hotel gebracht. Ook dit hotel was prachtig, dit keer vooral door het mooie uitzicht op een beekje, veel verschillende bomen met aapjes erin en daar achter als een wakende vader: Adam's peak. We hebben die avond in het hotel gegeten (noodles! :D geen rijst:) ) en zijn vroeg naar bed gegaan, want om half 2 's nachts begon de grote tocht... Als we om 2 uur vanaf ons hotel vertrokken zouden we rond zonsopgang (5:30) boven zijn, en dit moest een adembenemend gezicht zijn.

Als je naar Azië gaat weet je dat er éen of meerder momenten gaan zijn dat je je niet goed, of zelfs echt ziek gaat voelen. Dir komt gewoon door het andere eten, het andere klimaat, de inspanningen die je levert. Bij mij kwam dit alleen op een heel erg vervelend moment. Toen om 1:30 bij ons de wekker ging was ik vreselijk misselijk en voelde ik mij niet in staat om de hoge top midden in de nacht te gaan beklimmen. Helaas... Achteraf bleek dit een goede keuze te zijn geweest, onderweg hebben twee gewoon fitte mensen uit de groep over moeten geven van de inspanning, en zijn twee anderen ook erg ziek teruggekomen. Ik vind het jammrr dat ik deze ervaring van zelfovereinning aan te top niet met hen heb kunnen delen maar het was beter zo, en dit geeft ons de mogelijkheid het nog samen te doen, Tim. :)

De dag erna heb ik alleen maar gereisd. Eerst van Adam's peak naar Kandy, toen van Kandy naar Hangurantheta in Hill Country waar mijn volgende project zal beginnen. Zin in! :)